Harder than Easy*

http://oceano-vox-howl.deviantart.com/art/Failure-81865810?q
=boost%3Apopular%20failure&qo=45

*ή αλλιώς Put the Blame on Me.


Είσαι μικρή, το πρώτο παιδί, και πόσο καλοί είναι όλοι μαζί σου! Το κάθετί μοιάζει τεράστιο κατόρθωμα και επειδή όλοι ενθουσιάζονται τόσο, η χαρά πολλαπλασιάζεται. Πρωτόγνωρα συναισθήματα και επιτυχίες για όλους. Όταν οι βαθμοί είναι καλοί στο σχολείο, το μαθαίνει και ο τελευταίος συγγενής. Και έχετε όλοι μαζί συνηθίσει να έχετε καλά αποτελέσματα παντού. Κι εσύ μαζί. Δεν ξέρεις την αποτυχία. Δεν έχεις ιδέα πως νιώθεις όταν πατάς στα όνειρά σου, όταν απογοητεύεις τις προσδοκίες των άλλων και μετά πρέπει να ζήσεις μ' αυτό. Έτσι, οι τελευταίοι έξι μήνες ήταν κόλαση. Σ' αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, έμαθα να ζω με την ενοχή, υποσυνείδητη και συνεχής. Πρόσεχα τις λέξεις και τις κινήσεις μου, να μη δώσω δικαιώματα, να μη βρει κανείς αφορμή να μου 'χτυπήσει' την προσωπική μου αποτυχία και με αδειάσει. Μπόρεσα και διόρθωσα την κατάσταση, όταν ο καιρός με άφησε κι επιτέλους ένιωσα ξανά όπως παλιά, όλοι ήταν ξανά περήφανοι γιατί στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων. Και να, σήμερα, πάλι στην αρχή. Θα ήταν τόσο βολικό να μπορώ να ρίξω το φταίξιμο στους άλλους, αλλά ξέρω πως η αποτυχία είναι τόσο δική μου, τόσο προσωπικό θέμα. Με τρώει, με σκοτώνει και θα με στοιχειώνει μέχρι να τη διορθώσω. Δεν έχει σημασία πόσο σοβαρός είναι ο λόγος, το συναίσθημα είναι το χειρότερο. Το μηδενικό που κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου και αναβοσβήνει ρυθμικά, σε περίπτωση που κάποιος δεν το έχει προσέξει.