Κ.Ο.Κ. (Κάν'το Όπως Κανείς)

Ποιος φταίει; Ποιον κατηγορείς όταν βλέπεις πως κάτι πάει στραβά; Ίσως και όλα να πηγαίνουν στραβά. Ποιο είναι εκείνο το καμπανάκι που χτυπάει και σου δείχνει τα λάθη; Στα τόσα λίγα χρόνια ζωής, νομίζω πως έχω κάνει πολλά λάθη. Όχι τόσα όσα έχουν κάνει οι άλλοι απέναντί μου όμως. Δεν μετανιώνω. Δεν έχω πει ποτέ στη ζωή μου "ρε γαμώτο, γιατί το έκανα έτσι τώρα αυτό;" και να νιώθω ότι θα έδινα τα πάντα για να το έχω κάνει διαφορετικά. Σε καμία περίπτωση γιατί ήταν σωστό, απλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μου, λέει προχώρα μπροστά και μην κοιτάς πίσω, παρά μόνο για να δεις τι σε ακολουθεί. Ποιοι άνθρωποι έμειναν μαζί σου στο ταξίδι της ζωής, ποιες συμπεριφορές σε στιγμάτισαν, ποια μάτια έκλεισαν για να μη σε δουν να φεύγεις, ποιοι σου γύρισαν την πλάτη. Κι ύστερα, έχει πραγματικά νόημα να ζητάς συγνώμη; Δεν αναιρεί το σφάλμα, το παραστράτημα. Δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα, σε ξεφορτώνει μόνο από το βάρος του σφάλματος.
Κάντε τη ζωή μου πιο εύκολη, παρακαλώ! Δώστε μου ένα εγχειρίδιο σωστής χρήσης και υπόσχομαι να το ακολουθήσω κατά γράμμα. Δεν θέλω να ψάχνω γύρω γύρω, να ρωτάω και να ζητάω οδηγίες για να φτάσω στον προορισμό μου. Θέλω να βάζω στο GPS τη διεύθυνση και να πηγαίνω. Να βλέπω νωρίς τις λακούβες και να τις αποφεύγω. Να μην μπαίνω σε αδιέξοδα και να αναγκάζομαι να κάνω όπισθεν για να βρω το δρόμο μου. Μ' ενοχλεί τόσο να πηγαίνω πίσω κι ας το έχω κάνει χιλιάδες φορές ως τώρα. Θέλω μόνο μπροστά, δυνατή μουσική κι ανοιχτά παράθυρα. Και δεν θέλω συνοδηγό. Θα παίρνω για παρέα αυτούς τους τύπους που κάνουν οτοστόπ, να μου λέει ο καθένας τη δική του ιστορία. Να περνάμε καλά κι όταν τον αφήνω στον προορισμό του να συνεχίζω μόνη μέχρι τον επόμενο. Κι ας είμαι μέσα σ' ένα σαραβαλάκι, θα μου ταιριάζει ούτως ή άλλως πιο πολύ.