Έφυγες τόσο νωρίς. Όλοι λένε πως αν ήσουν ακόμα ανάμεσά μας, τα πάντα θα ήταν διαφορετικά. Κι εγώ αλήθεια τους πιστεύω. Θα ήσουν απαραίτητος για να φέρνεις την ισορροπία, την ηρεμία στο σπίτι. Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται 16 χρόνια απουσίας. Σχεδόν μια ζωή. Σαν χθες μοιάζουν οι θολές αναμνήσεις. Με συναντάς στη γωνία πριν το σχολείο και μου χαμογελάς πλατιά για καλημέρα, μου λες πως με πρόλαβες και εγώ χαίρομαι. Είμαι το ένα τρίτο από το μπόι σου, τόσο δα ανθρωπάκι, με τα μαλλιά μου κοτσίδα και τη σχολική τσάντα στην πλάτη. Είμαστε στο τραπέζι, έχεις βάλει μπροστά μου το αρμόνιο που μου πήρες και χτυπάμε τα πλήκτρα. Κάνεις δουλειές στον κήπο. Μαζεύουμε τις ελιές και μου κρεμάς σοκολατένια αυγά στα κλαδιά. Χαίρομαι τόσο πολύ.
Θυμάμαι τόσα λίγα και μ' ενοχλεί. Θα ήθελα να σ' έχω ξεκάθαρα στο μυαλό μου κι όχι να με βοηθάνε οι φωτογραφίες. Το τσίμπημα στην καρδιά μονάχα είναι όλο δικό μου. Το συναίσθημα που με πλημμυρίζει όταν σε σκέφτομαι, δικό μου κι αυτό. Είναι τόσο κρίμα που λείπεις. Η μέρα που έφυγες είναι πολύ ξεκάθαρη στο μυαλό μου. Ήταν μια μέρα που με κάνει να σκέφτομαι ότι υπάρχει κάποιος εκεί πάνω, αλλά και ταυτόχρονα δεν υπάρχει κανείς. Ξέρω πως αν μ' έβλεπες να μεγαλώνω θα φούσκωνες από περηφάνια μπροστά στα μικρά και τα μεγάλα κατορθώματά μου. Και είμαι σίγουρη πως θα σ' έπαιρνα τηλέφωνο κάθε φορά που κάτι είχε συμβεί. Ελπίζω μεθαύριο, να είσαι σε μια γωνιά της αίθουσας και να κοιτάζεις. Θέλω να σε νιώσω εκεί γύρω, να σε δω με τα μάτια της φαντασίας μου όρθιο κάπου στο βάθος να μου χαμογελάς όπως τότε, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Καληνύχτα.
 |
| Γιατί μάθε η κόλαση είναι για τους ζωντανούς,είναι γι' αυτούς, που μένουν πίσω να θυμούνται, είναι γι' αυτούς, που τα βράδια δεν κοιμούνται... (edit:7/11/2012) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου