Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Hips don't freakin' lie.

Έχει συμβεί σε όλες. Ανεξαιρέτως! Δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν είναι αδύνατες ή έχουν περιττά κιλά. Υπήρξαν φορές που όλες κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και πλημμυρήσαμε απελπισία. 
Σε μένα αυτή η κρίση οδηγεί σε δύο περιπτώσεις: παίρνω απόφαση να βάλω πρόγραμμα στη διατροφή και στη ζωή μου, να τρώω μικρά και ισορροπημένα γεύματα πολλές φορές τη μέρα, να κόψω μαχαίρι τα γλυκά, να πίνω πολύ νερό και να ξεκινήσω γυμναστήριο... ή ... απελπίζομαι, σκέφτομαι όσο πιο απαισιόδοξα είναι ανθρωπίνως δυνατό και τρώω σοκολάτες για να πνίξω τον πόνο μου -καθώς είναι προφανές καταλήγω παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο και επιστρέφω στο σημείο μηδέν. Πάλι καλά που την τελευταία φορά που βίωσα μια σχετική κρίση κινήθηκα προς την πρώτη κατεύθυνση, από την οποία βέβαια και πάλι παρεκκλίνω, αλλά το παλεύω. Κι εκεί που έλεγα πως έχω μπει σε μια σειρά και ένιωθα ότι το σώμα μου βελτιώνεται και όλα πάνε καλά, έρχεται μια καταραμένη μέρα όπως η σημερινή που ο καθρέφτης του γυμναστηρίου έδειχνε ... άσ'τα. Και λες δεν μπορεί, κάτι βλέπω λάθος, γιατί εγώ τόσες μέρες με κόπο και ιδρώτα χάνω τις θερμιδούλες μου στο διάδρομο και στα βαράκια. Τσάμπα πήγαν όλα; Και με το ζόρι κρατιέσαι να μη τα μαζέψεις και φύγεις από 'κει μέσα για να ορμήξεις στο κοντινότερο περίπτερο -για σοκολάτα φυσικά.
Πού αποσκοπεί όλο αυτό; Θέλω να καταλήξω πως δεν καταλαβαίνω πραγματικά γιατί υπάρχει αυτή η ψύχωση -εμού συμπεριλαμβανομένης- με τα κιλά. Είσαι ώριμος άνθρωπος, έχεις ξεκινήσει δειλά τη ζωή σου, έχεις σχέση, πράγμα που αποδεικνύει πως τουλάχιστον ένας άνθρωπος του αντίθετου φύλου σε αποδέχεται όπως είσαι άρα δεν μπορεί θα υπάρχουν κι άλλοι!Και γενικά, ανεξάρτητα από όλα αυτά, γιατί δίνουμε τόση σημασία στην εξωτερική εμφάνιση; Ακούγεται κοινότοπο αλλά από πότε έπαψε να έχει σημασία το ποιοι είμαστε και τι σκεφτόμαστε; Σίγουρα η εξωτερική εμφάνιση είναι αυτή που θα προσελκύσει το ενδιαφέρον για να σε προσεγγίσει κάποιος αλλά δεν γίνεται να μένεις μόνο εκεί. Ένας φίλος μού είπε πως κάποια στιγμή είχε σχέση με μια κοπέλα η οποία ήταν αυτό που λέμε ψώνιο, ήταν όμορφη αλλά κενή. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μπορεί να κρατήσει κάποιον σε αυτή την περίπτωση, ξέρω μόνο πως δεν θα κρατούσε εμένα.
Γι' αυτό τελικά καταλήγω πως είμαι ευτυχισμένη με τα πέντε περιττά κιλά μου και σταματάω να μετράω θερμίδες (μέχρι την επόμενη κρίση). Κάθε μέρα δίνω μάχη για να αγαπήσω τον εαυτό μου όπως ακριβώς είναι και μπορώ να χαμογελάω όταν στο τέλος κάθε μέρας συνειδητοποιώ πως τελικά την έχω κερδίσει.

1 σχόλιο: