Ο γοητευτικός μελαχρινός κύριος έστειλε για να ευχηθεί στα δικά μου γενέθλια. Τα οποία είναι μια μέρα ακριβώς μετά τα δικά του. Και φρόντισε πάλι να με κάνει να ανατριχιάσω από τα βάθη της ψυχής μου. "Αν ήθελα μια γυναίκα δίπλα μου απόψε, αυτή θα ήσουν εσύ". Πώς το λες αυτό σε κάποια που παλεύει κάθε τόσο να σε ξεριζώσει από μέσα της; Να μη σε σκέφτεται σε κάθε διαθέσιμη ευκαιρία και να ξεκολλήσει από τις προβληματικές καταστάσεις του παρελθόντος. Δεν έπρεπε να μιλήσει έτσι. Κι όταν του το είπα, απάντησε: "λόγω της ημέρας, είναι τα γενέθλιά μας". Μπήξε πιο βαθιά το μαχαίρι, σε παρακαλώ!
Δεν αντέχω την καταλυτική επιρροή αυτού του ανθρώπου στη ζωή και στην ψυχή μου.Στη σκέψη και στην ανάσα μου. Πρέπει να εξαφανιστεί κι αυτό μοιάζει αδύνατο. Πίστευα ότι αυτή τη φορά θα κάναμε καιρό να μιλήσουμε. Αλλά επέστρεψε με τα ίδια λόγια που κάθε φορά με βγάζουν από τις νόρμες. Με πλημμυρίζουν κι εγώ μένω πίσω να προσπαθώ να επιπλεύσω. Ευτυχώς προς το παρόν έχω το καλύτερο σωσίβιο...
Χρόνια μου πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου