Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Great Expectations.

Ίσως φταίει που μικρή έπαιζα πολύ με τις Barbie μου. Ίσως φταίνε κι αυτές οι αμερικανιές που βλέπω στην τηλεόραση όταν βαριέμαι. Ίσως και τα δύο! Ο άντρας των ονείρων μου είναι πάντα ξανθός. Έχει μαγικά γαλαζοπράσινα μάτια που τα κοιτάς και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Το χαμόγελό του είναι αστραφτερό, γλυκό και τόσο ζεστό. Το σώμα του είναι προσεγμένο και, ω ναι, είναι σίγουρα ψηλός. Ο Ken ήταν μελαχρινός, γι' αυτό δεν είχα ούτε έναν. Ο κούκλος που πήγαινε τις Barbie μου σινεμά, που τους έκανε ερωτική εξομολόγηση πριν τις πάει σπίτι και που στο τέλος τις παντρευόταν ήταν ψηλός, είχε ξανθές μπούκλες και γραμμωμένους κοιλιακούς. Για χάρη του έφτυναν τους κοντούς και άχαρους action-man του αδερφού μου. 
Παρά τα τόσα ερεθίσματα, συνήθως οι επιλογές μου απέχουν τόσο πολύ από τα πρότυπά μου. Οι άντρες που έχουν κατά καιρούς βρεθεί δίπλα μου έστω και για λίγο δεν είναι ιδιαίτερα ψηλοί, έχουν σκούρα μαλλιά, ιδιαίτερο πρόσωπο, αδιάφορα μάτια, συνηθισμένο χαμόγελο. Δεν μου ανοίγουν την πόρτα, πληρώνουν πού και πού και λένε κρύα σεξιστικά ανέκδοτα. Δεν έρχονται μαζί μου στις ρομαντικές ταινίες και δεν μου κάνουν ατελείωτα κομπλιμέντα. Μερικοί λένε πως μοιάζουν στο μπαμπά μου, προσπαθώ να το αγνοήσω. Πραγματικά... γιατί; Πώς γίνεται να ξεφεύγω τόσο πολύ από τα στάνταρ που εγώ η ίδια θέτω; Όσο ανούσια και αν φαίνονται.
Μάλλον κι αυτό εμπίπτει στην κατηγορία "όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει". Η αλήθεια είναι πως η αναντιστοιχία βγάζει μάτι μόνο όταν κάτι μου το θυμίζει, όπως πριν για παράδειγμα, που σε μία καθωσπρέπει αμερικάνικη σειρά, ο ξανθός γεροδεμένος πλούσιος και δημοφιλής Έβαν έδωσε το σακάκι του στην κοπέλα του, την οποία just for the record πήγε να βρει αφού άφησε ένα πολύ σημαντικό δείπνο με τους γονείς του. Σου σηκώθηκε η τρίχα; Εμένα τώρα που το σκέφτομαι ξανά, όχι. Είναι πολύ πιθανό να με ξενέρωνε αυτή η συμπεριφορά. Ίσως προτιμώ τους άντρες που απλά μου βγάζουν μια γλύκα, μια τρυφερότητα, ασφάλεια (εξ ου και το "μοιάζουν στο μπαμπά μου"). Που μπορώ να πω μαζί τους και μια κουβέντα παραπάνω, πέρα από το γυμναστήριο και το τζελ των μαλλιών. Που με κάνουν να γελάω - απίστευτα σημαντικη λεπτομέρεια. Και ας έχουν και λίγη κοιλίτσα, είναι χαριτωμένη.. και ας είναι πάνω κάτω στο ύψος μου, ούτως ή άλλως δεν φοράω ποτέ τακούνια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου