Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Vanilla Tears.

Αγόρι του καλοκαιριού, δυο καλοκαίρια μετά δεν είσαι πια δικό μου. Δυο καλοκαίρια μετά με κοίταξες στα μάτια και μου 'πες πως δεν πάμε πουθενά. Κι είχες δίκιο, μα είναι δύσκολη η αλήθεια, ο κάθε είδους αποχωρισμός. Είναι λες κι η συνάντησή μας βιντεοσκοπήθηκε κι έχει καταχωρηθεί στο μυαλό μου. Είναι λες και πρέπει να σε θυμάμαι έτσι, κουλουριασμένο στην καρέκλα κι αμήχανο, σαν παιδί που έσπασε το βάζο. Δεν έψαξες δικαιλογίες κι αυτό το εκτίμησα. Το γυρόφερες πολλή ώρα ώσπου να το ξεστομίσεις, είπες πως ήταν δύσκολο. Και ήταν αλήθεια, ώσπου χαμογέλασες και φύσηξε αργοσαρωνικός στο Γκάζι. Να 'σαι καλά, να με θυμάσαι κι ευχαριστώ, απλά γιατί δυο καλοκαίρια πριν με ξύπνησες.

10.8.2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου