Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Ο καιρός που πέρασε δεν είναι πολύς, αλλά μοιάζει σαν όνειρο. Ξαφνικά, βιαστικά, αμήχανα. Η έξαψη της στιγμής ήταν αλήθεια μοναδική. Από τη μια στιγμή στην άλλη, το παιδί που γελούσε και αστειευόταν τόσες μέρες δίπλα μου, έμοιαζε να' χει μεγαλώσει σε μια στιγμή. Ήταν τόσο περίεργο αυτό που έγινε και τόσο άδοξη η έκβασή του. Αν με ρωτάς, ίσως έτσι έπρεπε να γίνει γιατί δεν υπήρχε κανένα μέλλον. Γλυκιά ανάμνηση, αμήχανες πλέον τυχαίες συναντήσεις, ένα μικρό τσίμπημα ζήλιας στη θέα όσων αποκτά με τον καιρό. Η ικανοποίηση ότι μπορεί και να συνέβαλα σ' αυτό που θα εξελιχθεί.
Υ.Γ. Τυχαία έπεσε μπροστά μου μια φωτογραφία. Όμορφες εικόνες, όμορφος άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου