A Hug Is All We Need.

  Υπάρχουν άνθρωποι που το παλεύουν, που το κυνηγούν, που εξαντλούν κάθε πιθανότητα πριν σηκωθούν ένα όμορφο πρωί και χτυπήσουν δυνατά την πόρτα πίσω τους. Υπάρχουν κι οι άλλοι που σου τη φυλάνε στη γωνία και στο πρώτο παραστράτημα γυρνούν την πλάτη και φεύγουν με βήμα αργό. Καλώς ή κακώς, ανήκω στους πρώτους. Τα έχουμε ξαναπεί για τις ευκαιρίες, τα εξαντλήσαμε, μη τα ξαναλέμε. Δεν πρόκειται όμως για θέμα ευκαιριών. Ας το παραδεχτώ, κάνω λάθη κι εγώ. Μπορεί να προτρέχω, να παρεξηγώ, να έχω ρε παιδί μου τα δικά μου στο κεφάλι μου και να μην σκέφτομαι τι λέω. Και βλέπεις ότι με κάποιους, ακόμα και σ' αυτή την απερίσκεπτη εκδοχή σου, είσαι καλά. Με άλλους πάλι, άστα να πάνε. Οπότε τι κάνεις; Βρίσκεις ένα παλικάρι από την πρώτη ομάδα και πορεύεσαι. Εύκολο θα μου πεις. Όχι πάντα, θα σου πω.

   Μπορείς να περάσεις καλά και με κάποιον από τη δεύτερη ομάδα, αν βέβαια αυτά που νιώθεις δικαιολογούν παραχωρήσεις, υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Το πρόβλημα προκύπτει όταν βλέπεις να δημιουργείται ένα χάσμα, να χάνεται η επαφή. Όταν ο άλλος έχει υπερβολικές απαιτήσεις από 'σένα, από τις λέξεις που χρησιμοποιείς, από τον τόνο της φωνής σου. Όταν στα λόγια σου βλέπει ανύπαρκτες προσβολές. Μεταξύ μας, το τελευταίο που θέλω όταν είμαι ερωτευμένη με κάποιον, είναι να τον προσβάλλω. Πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει; Όταν δεν ξέρει κι εκείνος ο ίδιος τι θέλει, γιατί τώρα τα πολλά μηνύματα του φαίνονται πολλά κι αύριο τα λίγα παραείναι λίγα. Όταν, στην παραμικρή κουβέντα που νιώθει πως θίγεται κάτι δικό του, προτάσσει την ασπίδα του και μπαίνει σε θέση άμυνας. Όταν κρατά πράγματα για τον εαυτό του, από τα πιο απλά και καθημερινά μέχρι ό,τι πιο σκοτεινό έχει στην ψυχή του.

   Έχω μάθει να μην κρατάω πράγματα κρυφά από τους ανθρώπους που θεωρώ δικούς μου. Ξέρω πως κάποιοι άνθρωποι, ό,τι κι αν πουν, δεν ήθελαν να με πληγώσουν. Μπορώ να μπω στη θέση του άλλου και καταλαβαίνω πως καμιά φορά η γλώσσα μπορεί να προτρέξει, πως δεν γίνεται να μετράς κάθε λεπτό τι θα πεις, πως δίπλα σε κάποιους ανθρώπους πρέπει να μπορείς να αισθάνεσαι ο εαυτός σου. Όλοι, ανεξαιρέτως, χρειάζονται καταφύγιο. Ένα μέρος, μια αγκαλιά εν προκειμένω, στο οποίο μπαίνεις και δεν έχεις να φυλάγεσαι από τίποτα. Εκεί δεν υπάρχουν ούτε προσβολές, ούτε ειρωνίες. Μόνο αγάπη ρε γαμώτο.