Είναι όμορφη εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς πως ερωτεύτηκες. Ξανά. Δυνατά. Και νομίζεις πως είναι η πρώτη φορά. Όχι νομίζεις, το πιστεύεις με σιγουριά. Όσα νιώθεις γίνονται πελώριο κύμα και παρασέρνουν το μέσα σου. Μια λέξη ενός ανθρώπου χιλιόμετρα μακρυά σε κάνει σκόνη. Η σκέψη ενός ανθρώπου χιλιόμετρα μακρυά σε κάνει να ανατριχιάζεις. Κάνεις όνειρα, τόσα όνειρα και είναι όλα για δυο. Φτάνει να σκεφτείς την αγκαλιά του κι αυτό σε ζεσταίνει μέσα στην παγωνιά. Φτάνει να σκεφτείς το χαμόγελό του για να χαμογελάσεις. Φτάνει να σκεφτείς το βλέμμα του και βλέπεις τον κόσμο σου με άλλα μάτια. Η θλίψη του είναι και δική σου και για έναν περίεργο λόγο, δεν σε βαραίνει. Σηκώνεις με προθυμία το δικό του βάρος σαν να ήταν δικό σου. Ζητάς συγγνώμη ακόμη κι όταν δεν φταις, απλά γιατί η σχέση σας είναι πιο σημαντική από κάθε εγωισμό της στιγμής. Βλέπεις την ομορφιά σε κάθε παραξενιά του, σε κάθετί διαφορετικό που έχει από 'σένα.
Κι εκείνος... σου ζητάει να προσέχεις τον εαυτό σου όσο λείπει από το πλάι σου κι αυτό είναι η πιο μεγάλη κουβέντα. Σου ζητάει να μαζέψεις τα κομμάτια σου γιατί το δικό του κορίτσι δεν αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Λέει και νιώθει πράγματα για πρώτη φορά γιατί εσύ είσαι κάτι ξεχωριστό. Δεν χάνει ευκαιρία να σου πει πώς νιώθει, υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ικανοποίηση; Σου τηλεφωνεί για να σου πει την πρώτη καλημέρα και την τελευταία καληνύχτα με θρησκευτική ευλάβεια.
Είτε είναι είτε όχι η πρώτη φορά, θέλω να μετρήσει. Θέλω να λειτουργήσει, να πάει μπροστά, να κρατήσει. Θέλω να τη ζήσω γιατί δεν θέλω να είμαι πια σαλιγκάρι. Γιατί έτσι κάνουν τα σκιουράκια.
Νιώσε το δυνατά!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή