Κι όλο κάτι θέλω να γράψω, να πω για τις μέρες που πέρασα σ' εκείνη την πόλη που κοντεύω πια ν' αγαπήσω. Κι όλο κάτι γίνεται και αλλάζει η διάθεσή μου και μετά σκέφτομαι όσα έγιναν και χάνομαι. Δεν έχω πάλι ξεκάθαρη εικόνα, μου έρχεται μόνο ένα συναίσθημα ευχάριστο πολύ, νιώθω κάπως και σταματάω. Και μετά θέλω να μη σκέφτομαι για να μην ενθουσιαστώ και μετά γκρεμοτσακιστώ και δεν μπορώ γιατί η φύση μου είναι τέτοια. Και θέλω να συγκεντρώσω το μυαλό μου και δεν μπορώ γιατί όταν το φεγγάρι πέφτει από εκείνη τη γωνία σ' ένα πρόσωπο με μαγεύει και δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Γιατί όταν η πραγματικότητα ξεπερνά τις προσδοκίες μου, τρυπώνει στην κάθε μέρα μου και τη γεμίζει και την παρασύρει. Και σκέφτομαι πώς να φύγω, τώρα πια που έχω προορισμό, και τι θα γίνει αν και τι θα γίνει αν δεν. Και ξέρω ότι έτσι θα περάσουν πολλές μέρες ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου